| آموزش در عصر هوش مصنوعی: رنسانس یا رکود؟ |
| کد مقاله : 1708-NCEEA3 (R1) |
| نویسندگان |
|
ریحانه دهقانی *، سیدمنصور امامی، لیلا خلجی، مهدیه زارع مهرجردی دانشگاه فرهنگیان |
| چکیده مقاله |
| هوش مصنوعی به‌عنوان نیرویی تحول‌گرا در ساختار آموزشی، مرز های یادگیری را دگرگون ساخته و مسیر آموزش را به‌سوی یادگیری شخصی‌سازی‌شده، ارزیابی هوشمند و تعامل دیجیتالی ارتقا می‌دهد. این فناوری نوظهور، با ظرفیت بی‌بدیل خود در بهینه‌سازی فرآیندهای آموزشی، نویدبخش رنسانسی در عرصه تعلیم و تربیت است. با این‌حال، گسترش نفوذ هوش مصنوعی در آموزش، چالش‌های اخلاقی متعددی را به همراه داشته که در صورت عدم مدیریت صحیح، می‌تواند به رکود و نابرابری‌های آموزشی دامن بزند. این پژوهش با رویکرد تحلیلی-توصیفی در پی واکاوی این دوگانگی، به بررسی فرصت‌ها و تهدیدهای پیش روی نظام آموزشی در عصر هوش مصنوعی می‌پردازد. براساس یافته‌های این پژوهش، تدوین چهارچوب‌های اخلاقی کارآمد و اعمال مدیریت هوشمندانه بر فناوری‌های مدرن، می‌تواند زمینه‌ساز تحقق یک رنسانس آموزشی تمام‌عیار گردد که هدف غایی آن، ارتقای کیفیت یادگیری و تضمین دسترسی برابر به منابع آموزشی است. التفات به ملاحظات اخلاقی و تلاش در راستای کاهش تبعیض‌های الگوریتمی، از بروز نابرابری‌های آموزشی ممانعت نموده و بستر را برای تحقق عدالت آموزشی فراهم می‌سازد. پژوهش حاضر، ضمن ارائه پیشنهادات راهبردی به سیاست‌گذاران آموزشی، معلمان و توسعه‌دهندگان فناوری، ایشان را به بهره‌برداری مسئولانه از ظرفیت‌های هوش مصنوعی دعوت و بر ضرورت ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری از طریق به‌کارگیری این فناوری تأکید می‌نماید. آینده آموزش، نه‌تنها به توسعه فناوری‌های آموزشی، بلکه به توانایی ما در ایجاد توازن میان نوآوری و ملاحظات اخلاقی وابسته است. بر این اساس، ضروری است که کلیه ذی‌نفعان عرصه آموزش، با اتخاذ رویکردی مسئولانه و آینده‌نگر، در راستای تحقق اهداف عالیه نظام آموزشی گام بردارند. |
| کلیدواژه ها |
| هوش مصنوعی، آموزش، اصول اخلاقی، یادگیری شخصی‌سازی شده، حریم خصوصی، عدالت آموزشی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
