| واکاوی ابعاد اخلاق در شاهنامه با نگاهی تطبیقی به اوستا و نهج‌البلاغه |
| کد مقاله : 1393-NCEEA3 (R2) |
| نویسندگان |
|
فضل اللّه رضایی اردانی *1، یوسف دهستانی اردکانی2، محمد عابدی اردکانی2 1استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان 2دانشجوی زبان و ادبیات فارسی پردیس شهیدان پاکنژاد یزد |
| چکیده مقاله |
| اخلاق در شاهنامه، اثر فاخر فردوسی به عنوان یکی از محورهای اساسی و بنیادین نه تنها در رفتار پهلوانان و شخصیت‌های اصلی دیده می‌شود؛ بلکه فلسفه زیستن و تفکر اجتماعی آن زمان را نشان می‌دهد. شاهنامه در کنار شکوه زبانی و روایی خود حامل مفاهیمی عمیق از اصول اخلاقی و ارزش‌های والای انسانی همچون عدالت، خردورزی، عشق به میهن، شجاعت، وفاداری، فداکاری و... است که در تار و پود این اثر تنیده شده و پیام اخلاقی آن صدای رسای فرهنگ و تمدن ایرانی است. فردوسی با در هم آمیختن داستان، حماسه و اخلاق مجموعه‌ای از اندرزها و گزاره‌های اخلاقی را در قالب شعری به گونه‌ای بیان کرده است که مخاطب را تحت تاثیر کلام خود واقع می‌کند. در این مقاله کوشیده شده است تا با جستجوی ساحت های اخلاقی در داستان های شاهنامه، روزنه ها و فلسفه های اخلاقی جدیدی ارائه شود که به آن کمتر بها داده شده است و در عمل نیز ثابت شود که شاهنامه نه تنها اثر حماسی برجسته‌ای است؛ بلکه منبع ارزشمندی برای یافتن اندیشه‌های اخلاقی و شناسایی هویت فرهنگی ایرانیان نیز محسوب می‌شود. |
| کلیدواژه ها |
| شاهنامه، اخلاق، حماسه، تربیت، فردوسی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
